Kontrolę nad jakością roślin z naszej szkółki sprawuje:
Orzech Laskowy (Leszczyna)
Orzech laskowy – Kataloński
Orzech laskowy – Cosford
Orzech laskowy – Olbrzymi z Halle
Orzech laskowy – Webba Cenny
Orzech laskowy Syrena – czerwona leszczyna
Przedsprzedaż. Wysyłka: Październik .
Odporna na mrozy, atrakcyjna odmiana, uznawana za jedną ze smaczniejszych. Dekoracyjny krzew o czerwono-brunatnym zabarwieniu liści, kwiatostanów oraz okryw orzechów.
Roczne drzewko leszczyny o wysokości 110-150 cm. Sadzonka z gołym korzeniem zabezpieczona w zbiorczym balocie.
Orzech laskowy – Nottinghamski
Orzech laskowy – Wczesny Długi
Orzech laskowy – Kataloński w doniczce
Orzech laskowy – Cosford w doniczce
Orzech laskowy – Garibaldi
Orzech laskowy – Webba Cenny w doniczce
Orzech laskowy – Trapezundski w doniczce
Orzech laskowy Warszawski Czerwony
Przedsprzedaż. Wysyłka: Październik .
Dekoracyjna odmiana o czerwonych liściach oraz okrywach. Orzechy średnie, smaczne i słodkie idealne do jedzenia na surowo, jako dodatek do ciast, deserów. Można je dłużej przechowywać.
Sadzonka z gołym korzeniem o wysokości 100-150 cm, zabezpieczona na czas transportu.
Orzech laskowy (Leszczyna) - sadzonki, uprawa, cięcie.
Leszczyna (orzech laskowy) – Corylus avellana to dwa gatunek krzewu należący do rośliny brzozowatych. Na dziko występuje na terenie całej Europy oraz znacznej części Azji Mniejszej. Krzew stosowany jako roślina sadownicza ze względu na owoce (orzechy) o cenionych właściwościach smakowych jak i jako źródło witamin i mikroelementów. Roślina chętnie wykorzystywana również w architekturze zieleni, jako roślina ozdobna
Cechy morfologiczne i biologia orzecha laskowego (leszczyny)
Leszczyna pospolita (łacińska nazwa Corylus avellana) to z kolei silny krzew wyrastający na wysokość 6-8 m. Gałęzie leszczyny są wzniesione, tworzą zwartą i szeroką koronę. Jest to roślina o bardzo dużej żywotności i zdolnościach regeneracyjnych (m. in. po mroźnych zimach). Kora jest gładka, jasnoszara lub jasnobrązowa, na młodych pędach omszona. Leszczyna jest rośliną rozdzielnopłciową, kwiaty męskie (bazie) występują na młodych pędach, w gronach, rzadziej pojedynczo. Kwiaty żeńskie niepozorne, w postaci pąka z czerwonym znamieniem słupka. Zawiązują się najczęściej na tegorocznych przyrostach. Owocem jest mały, okrągły lub podłużny orzech (orzech właściwy), długości do 2,5 cm. Owoce wyrastają z okryw owocowych, zielonych, lub u niektórych odmian – czerwonych, z postrzępionymi brzegami. Pokrywy są zazwyczaj zrośnięte po kilka, tworząc wraz z orzechami owocostan. Wewnątrz łupiny orzecha laskowego (skorupy będącej częścią owocu) znajduje się nasienie (jądro) – jadalna część owocu.Wymagania klimatyczno-glebowe krzewu leszczyny
Rośliny te najlepiej rosną na glebach żyznych, przewiewnych i głębokich, jednak roślina rośnie niemal każdym terenie. Nie toleruje gleb zbyt podmokłych. Pąki leszczyny w stadium pełnego rozwoju przemarzają w temperaturze -6°C, zaś całe drzewa potrafią przetrwać mrozy dochodzące do -40°C. Leszczyna jest gatunkiem światłolubnym – rośliny zacienione nie zawiązują owoców. Młode krzewy są wrażliwe na niedobór wody, starsze lepiej znoszą stres wodny. Nie należy sadzić leszczyny w miejscach wystawionych na silne wiatry. Leszczyna najlepiej rośnie na glebach żyznych, ciepłych, próchnicznych, przewiewnych, o pH w granicach obojętnego (6,8 – 7,1). Do uprawy najlepsze są czarnoziemy, ziemie brunatne, gliny piaszczyste i część piasków gliniastych. Nie udaje się na glebach zbyt lekkich czy ciężkich. Poziom wody gruntowej nie powinien przekraczać wysokości 120 cm.
Kwitnienie i zapylanie orzechów laskowych (leszczyny)
Leszczyna rozpoczyna wegetację najwcześniej z uprawianych w naszym kraju roślin sadowniczych. W czasie ciepłych zim potrafi zakwitnąć pod koniec stycznia, normalny okres kwitnienia przypada na luty/początek marca. Kwiaty męskie zakwitają i pylą przed kwiatami żeńskimi. Jako że leszczyna jest rośliną wiatropylną, obcopylną – do zapylenia potrzeba pyłku innej odmiany – takiej, której pylenie zbiega się czasowo z czasem efektywnego zapylenia kwiatów żeńskich. Znane są jednak także odmiany samopylne – np. 'Cosford' czy 'Apolda'. W związku z częstym przemarzaniem owoców męskich, częste jest również zapylane sztuczne leszczyny.Rozmnażanie - orzechy laskowe
Podobnie jak w przypadku orzecha włoskiego, leszczynę można rozmnażać generatywnie i wegetatywnie. Nasiona wysiewamy jesienią, przed zamarznięciem gleby lub wiosną, po dokonaniu zabiegu stratyfikacji (przygotowującym nasiona do kiełkowania poprzez przełamanie spoczynku bezwzględnego). Wśród metod wegetatywnych stosuje się szczepienie (jako podkładkę stosuje się leszczynę pospolitą lub inne gatunki z rodzaju leszczyna), sadzonkowanie, odkłady, odkłady korzeniowe lub dzielenie już istniejących roślin (podział karp) czy okulizację.Sadzenie orzecha laskowego - leszczyny
W przypadku sadów leszczynowych, czy też nasadzeniach na działkach, sadzenie roślin zależne będzie od kilku czynników. W zależności od typu gleby i siły wzrostu odmiany zaleca się odległości 5-6 (4m – mało żyzne) m x 3-4m. Odległości zależą także od typu gleby – na glebach słabszych odległości powinny być mniejsze niż na glebach żyznych, ale zasadniczo zawierają się w podanych przedziałach. Aby zwiększyć dochodowość z młodego sadu, można wysadzać drzewa tymczasowe, które wycina się po kilku latach (8-10 lat lub w miarę rozrastania krzewów). Rośliny zaleca się sadzić na przełomie września i października, aby młode sadzonki orzecha laskowego zdążyły się jeszcze ukorzenić przed zimą. W przypadku młodych roślin, konieczne może okazać się ich podlewanie w okresie suszy, starsze rośliny doskonale sobie radzą w takich sytuacjach.Cięcie orzecha laskowego
Zakładając sad leszczynowy najlepiej sadzić krzewy o uformowanej koronce. Krzewy po posadzeniu przycinamy na wysokości 80-100 cm. Pędy boczne, o ile są silne, skracamy o 1/3 lub 1/4 długości, jeśli krzew nie ma rozgałęzień, lub są one słabe, krótkie, nie przycinamy ich. W pierwszych latach po posadzeniu leszczyna rośnie powoli, oprócz usuwania gałęzi chorych oraz wyrastających poniżej wysokości 50-60 cm (wysokość pnia, zalecana dla drzew niskopiennych) zazwyczaj nie wykonuje się zabiegów cięcia. Po 3-4 latach wybieramy pędy przeznaczone na zrąb formowanej korony (4-6) oraz usuwamy pędy zbędne. Polecaną koroną jest korona luźnopiętrowa lub kotłowa. W późniejszym czasie stosuje się głównie cięcie prześwietlające, a gdy krzewy są już bardzo rozrośnięte – cięcie odmładzające. Właściwym terminem cięcia jest wczesna wiosna, pod koniec okresu spoczynku roślin.