Kontrolę nad jakością roślin z naszej szkółki sprawuje:
Orzech Włoski
Orzech włoski szczepiony – Mars w doniczce
Orzech włoski – Jacek (z siewu) – duża sadzonka
Orzech włoski szczepiony – Koszycki (Jacek) w doniczce
Orzech włoski szczepiony – Markowski Słodki (Jacek) w doniczce
Orzech włoski szczepiony – Godyń (Dodo) w doniczce
Orzech włoski szczepiony – Resovia w doniczce
Orzech włoski szczepiony – Metcalfe KARŁOWY w doniczce
Orzech włoski - sadzonki, uprawa, cięcie.
Orzech włoski –Juglans regia roślina z rodziny orzechowatych, występujący zarówno na terenie większości Europy jak i wschodniej Azji. Orzechy włoskie porastały tereny naszego kraju jeszcze przed ostatnim zlodowaceniem, a historia ich uprawy sięga czasów starożytnych. Roślina o dużej popularności ze względu na odporność na duże mrozy, łatwą uprawę jak i walory smakowe i zdrowotne owoców. Zapraszamy do przeczytania informacji o uprawie i pielęgnacji tego gatunku drzewa.
Cechy morfologiczne i biologia - orzecha włoskiego
Orzechy włoskie to silnie rosnące drzewo, osiągające 25-30 m. Rośliny naturalnie tworzą korony luźne, rozłożyste. Kora młodych drzew jest jasnoszara, u starszych – spękana, ciemniejsza. Młode pędy mają kolor oliwkowo zielony do brunatnego. Cechą charakterystyczną młodych pędów i gałęzi jest ciemny rdzeń, pusty w środku, podzielony poprzecznymi przegrodami. Drzewo orzecha włoskiego charakteryzuje się bardzo mocno i głęboko rozrastającym się korzeniem. Liście są złożone z 5-11 listków, zwykle gładkich, o silnym, przyjemnym zapachu. Orzech włoski to roślina jednopienna, rozdzielnopłciowa – na jednym drzewie rozwijają się zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie. Pierwsze, zebrane w długie, zielone „kotki” przewisają, natomiast kwiaty żeńskie znajdują się na wierzchołkach pędów jednorocznych zebrane po 1-3 (u odmian groniastych nawet po 25 kwiatów w gronie). Owoc, nazywany przez nas umownie orzechem, z botanicznego punktu widzenia jest pestkowcem. Wnętrze orzecha stanowi nasiono, przedzielone przegrodą na dwie, pofałdowana połowy (w rzeczywistości są to liścienie – zaczątki organów nowej rośliny). Owocem orzecha włoskiego jest jasnobrązowa łupina nasienna oraz zielona, mięsista owocnia, rozpadająca się w czasie dojrzewania.
Wymagania klimatyczno-glebowe orzecha włoskiego
Roślina ta najlepiej rośnie na glebach żyznych, przewiewnych i głębokich. Nie znosi wysokiego poziomu wód gruntowych – jej maksymalna wysokość to 180-200 cm licząc od powierzchni gleby. Nie lubi ziemi kwaśnej. Orzech preferuje stanowiska słoneczne, dlatego warto zadbać w miarę możliwości, aby rósł z ekspozycją południową. Orzech rosnący w optymalnych warunkach szybciej wchodzi w okres owocowania i jest bardziej odporny na niskie temperatury – w okresie spoczynku zimowego do -30°C. Młode pędy, liście i zawiązki owoców przemarzają w temperaturze -3°C.Kwitnienie i zapylanie orzechów włoskich
Orzech włoski rozpoczyna wegetację na początku maja – a co za tym idzie – kwitnienie najpóźniej ze znanych nam gatunków sadowniczych. Kwitnienie przypada zazwyczaj na drugą połowę maja, orzech jest gatunkiem samopylnym, wiatropylnym. Trwa ono zwykle 2-3 tygodnie, ale w niesprzyjających warunkach atmosferycznych może przedłużyć się nawet do 10 tygodni. Kwiaty męskie pojawiają się na pędach jedno-, dwu-, i trzyletnich, kwiaty żeńskie – na pędach jednorocznych i dwuletnich. Czasami, szczególnie w przypadku drzew rozmnażanych generatywnie (przez wysiew nasion) może nastąpić nierównoczesne kwitnienie kwiatów męskich i żeńskich (przedprątność, przedsłupność). Wówczas do zapylenia konieczny jest pyłek z innej rośliny. W dużych nasadzeniach warto w jednej kwaterze umieszczać kilka odmian o podobnym czasie kwitnienia, co zapobiega słabemu zawiązywaniu w lata, gdzie wysyp pyłku nie zbiegnie się z czasem dojrzałości kwiatów żeńskich.Rozmnażanie - orzechów włoskich
Pozyskiwanie nowych sadzonek orzecha włoskiego odbywa się głównie przez wysiew nasion – rozmnażanie generatywne. Niestety, siewki mogą nie do końca powtarzać cechy rośliny matecznej, drzewa później wchodzą w okres owocowania – nawet do 10 lat od posadzenia. Pozyskiwanie sadzonek poprzez rozmnażanie wegetatywne jest o wiele trudniejsze, za to drzewa doskonale powtarzają cechy rośliny rodzicielskiej i rozpoczynają owocowanie nawet w 3 roku. Jako podkładki do okulizacji lub szczepienia służą orzech włoski, orzech czarny Juglans nigra oraz orzech szary Juglans Cinerea.Sadzenie orzecha włoskiego
Sad orzechowy to inwestycja długoterminowa. Od siły wzrostu odmiany i siły skarlającej podkładki zależy nasza rozstawa. Drzewa, których wzrost przewidujemy jako półkarłowy, sadzimy w rozstawie 8x8m lub 6x8m. Sadzonki orzecha o średniej sile wzrostu sadzimy w rozstawie 8x10m lub 8x12m, zaś drzewa silnie rosnące sadzimy w rozstawie nawet 10x10m lub 12x12m. Odległości zależą także od typu gleby – na glebach słabszych odległości powinny być mniejsze niż na glebach żyznych, ale zasadniczo zawierają się w podanych przedziałach. Planując sad, warto wziąć pod uwagę wysadzenie pomiędzy stałymi drzewami drzew tymczasowych, które charakteryzowałyby się szybkim wejściem w okres owocowania, przez co zwiększyłby się zysk z sadu w pierwszych latach od założenia. Mogą to być zarówno drzewa orzecha włoskiego, jak również leszczyna – usuwamy je po kilkunastu, nawet po 20 latach.