Kontrolę nad jakością roślin z naszej szkółki sprawuje:
Pigwowiec
Pigwowiec wspaniały Fire Dance
Pigwowiec japoński Red Joy
Pigwowiec japoński Cido
Pigwowiec wspaniały Texas Scarlet
Pigwowiec wspaniały Salmon Horizon
Pigwowiec pośredni Jet Trail
Pigwowiec pośredni Red Trail
Pigwowiec pośredni Pink Trail
Pigwowiec – najlepsza odmiana sadzonki pigwowca ze szkółki drzew i krzewów owocowych
Pigwowiec (Chaenomeles) to nieduży krzew pochodzący z rodziny różowatych (Rosaceae) oraz podrodziny jabłkowych (Pomoideae). Naturalnie występuje na terenach wschodniej Azji, a do Europy dotarł w XIX wieku. W Polsce znane są powszechnie 3 gatunki: pigwowiec wspaniały (pośredni), japoński oraz okazały. Krzewy pigwowca są uniwersalną rośliną w polskich ogrodach. Wiosną są niezwykle dekoracyjne, a jesienią owocują. Jego owoce raczej do jedzenia na surowo nie są polecane- są kwaśne, za to do przetworów świetnie się sprawdzą. Owoce pigwowca nazywane są polskimi cytrynami. Posiadają przyjemny zapach i świetnie sprawdzają się na przetwory lub jako dodatek do herbaty. Krzew pigwowca dorasta do ok. 1,5m i posiada kolczaste pędy. Piękne kwiaty pojawiają się w okresie kwiecień/maj, przed rozwojem liści. Owoce pigwowca japońskiego oraz pozostałych odmian są nieduże (średnicy ok.5cm) nieregularne i wyglądem przypominają małe jabłka. Kolor skórki zazwyczaj jest żółto-zielony. Są twarde bez względu na stopień dojrzałości i kwaśne. Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają zazwyczaj w okresie wrzesień-październik. Pigwowiec to gatunek, który jest mało wymagający i tolerancyjny. W naszych krajowych warunkach dobrze sobie radzi (zarówno pigwowiec okazały- znany także jako pigwowiec właściwy lub pigwowiec chiński, pigwowiec wspaniały czy japoński) podczas zimy, aczkolwiek młode sadzonki można zabezpieczyć przed większymi mrozami. Ogólnie pigwowiec to mrozoodporny krzew i nie potrzebuje dodatkowych zabezpieczeń. Pędy dobrze się regenerują po ewentualnych uszkodzeniach mrozowych. Pigwowiec nie potrzebuje ochrony chemicznej, ponieważ nie jest atakowany przez choroby i szkodniki.
Owoce pigwowca
Owoce pigwowca są chętnie wykorzystywane w kuchni w postaci syropów do herbaty, galaretek, soków, nalewek lub jako dodatek uszlachetniający do innych przetworów. Raczej owoców pigwowca nie wykorzystuje się do spożycia na surowo ze względu na cierpki smak i twardość, jaką cechuje się owoc. Te niepozorne owoce kryją w sobie wiele cennych dla zdrowia substancji. Zawierają duże ilości witaminy C (więcej niż cytryny). Surowy owoc pigwowca polecamy pokroić i zasypać cukrem. Po tym jak puści sok, jest doskonałym dodatkiem do herbat. Kwaskowate owoce posiadają dużo pektyn (substancji żelujących), garbników, kwasów organicznych, soli mineralnych oraz cukrów. Pigwowiec japoński, pigwowiec pośredni, pigwowiec chiński czy pigwowiec wspaniały to krzew, który w Polsce często mylony jest z pigwą. Mimo tego, że ich owoce różnią się od siebie smakiem czy kolorem. Pigwowiec to niewielki krzew a pigwa pospolita jest drzewem, mimo to wielu początkujących ogrodników uważa je za te same rośliny.
Pigwowiec – uprawa i stanowisko
Pigwowiec jest rośliną niezbyt wymagającą i tolerancyjną co do gleby i warunków, w których przyjdzie mu rosnąć. Niemniej jednak najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych oraz na słonecznym stanowisku. Nie preferuje gleb podmokłych oraz zasadowych. Jest rośliną wytrzymałą na susze, jednak młode krzewy należy podlewać w trakcie długotrwałych braków opadów. Ściółkowanie jest bardzo korzystne, aby gleba nie przesychała za bardzo. Pigwowiec jest rośliną, którą sadzi się wiosną (od Marca do kwietnia) lub jesienią (końcówka sierpnia do listopada). W miejscach bardziej zacienionych kwitnienie i owocowanie jest uboższe. Krzew nie lubi przesadzania, szczególnie starsze egzemplarze są wrażliwe, ze względu na płytko korzeniący się i słabo rozwinięty system korzeniowy. Warto wcześniej wzbogacić glebę w kompost lub obornik, szczególnie jeśli jest słaba. W wersji minimalnej można do dołka dosypać ziemi kompostowej, ewentualnie świeży obornik na wierzch jako ściółkę. Pigwowiec nie ma wygórowanych wymagań nawozowych. Wystarczy mu w kolejnych latach niewielka ilość nawozu wieloskładnikowego. Może być sadzony jako soliter ozdabiając ogród, lub w grupach na rabatach skalnych w parkach miejskich, orientalnych ogrodach jak również jako żywopłot. Wówczas należy na 1m długości żywopłotu posadzić ok.3-5 krzewów. Roślina uniwersalna i łatwa w uprawie, doskonale sprawdza się w ogrodzie ze względu na swoje walory wizualne (czerwone, różowe lub białe kwiaty) jak i późniejsze owoce.
Właściwości i odmiany pigwowca japońskiego, okazałego i pośredniego
Pigwowce nie posiadają diametralnych różnić w obrębie tego samego gatunku. Największy krzew tworzy pigwowiec okazały, dorastający do 2 m z dużymi liśćmi, kolcami i owocami. To właśnie pigwowiec okazały jest najczęściej mylony z pigwą. Pigwowiec japoński to krzew dorastający do 1,5m z mniejszymi kolcami i okrągłymi, niedużymi liśćmi. Natomiast pigwowiec pośredni inaczej wspaniały jest mieszańcem dwóch wyżej wymienionych i tworzy krzew dorastający do 1-1,5m wysokości o bardziej rozłożystym pokroju. Wszystkie odmiany pigwowca łączą twarde oraz cierpkie owoce. Czas zbiorów przypada w październiku. Owoców nie zjada się na surowo, ale są wspaniałym surowcem na przetwory takie jak: konfitury, dżemy ,soki, syropy, które są szczególnie przydatne w okresie przeziębieniowym. Zawierają bowiem sporo przeciwutleniaczy, witaminę C, kwasy fenolowe, flawonoidy, pektyny oraz sole mineralne. Owoce pigwowca wykazują wiele działań prozdrowotnych dla organizmu. Działają przeciwbólowo, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjne, przeciwskurczowo. Produkty z pigwowca można stosować w przypadku zapaleń ze strony układu pokarmowego, układu stawowego- w reumatyzmie, przy niedoborach witaminy B1.
W ostatnim czasie powstaje dużo nowych odmian pigwowców, powstałych ze skrzyżowania pigwowca olbrzymiego (Chaenomeles speciosa) z pigwowcem japońskim (Chaenomeles japonica). W wyniku tych połączeń powstają pigwowce pośrednie lub inaczej - wspaniałe. Pigwowiec mieszańcowy - bo tak jest nazywany łączy w sobie cechy obu gatunków rodzicielskich. Do tej pory powstało już wiele (kilkadziesiąt) takich połączeń, których krzewy różnią się kolorem kwiatów lub siłą wzrostu. Zazwyczaj są to niskie i rozłożyste krzewy cierniste dorastające do 1-1,5m wysokości. Liście są ciemnozielone, eliptyczno-jajowate z ostrym zakończeniem, nieco ząbkowane oraz umiejscowione naprzemiennie. Niewątpliwym atutem pigwowców wspaniałych są ich piękne, duże i liczne kwiaty, które pojawiają się przed rozwojem wypuszczeniem liści w kwietniu i maju. Ich kolor zależy od odmiany. Pigwowce wspaniałe to nie tylko krzewy ozdobne ale również owocowe. Jesienią we wrześniu można zbierać nieduże owoce przypominające jabłka o zielono-żółtej skórce, których miąższ jest twardy i kwaśny. Raczej nie są one polecane do jedzenia na surowo, natomiast jako surowiec do przetworów świetnie się nadają. Z owoców pigwowca można sporządzać np.: nalewki, dżemy, syropy do herbaty. Zawierają dużo witaminy C, więc warto stosować przetwory w okresie jesienno-zimowym. Krzewy są mało wymagające i tolerancyjne. Preferują stanowiska słoneczne i umiarkowanie wilgotne, choć dobrze znoszą krótkotrwałe susze. Polecane odmiany to:
- Pigwowiec Fire Dance - o kwiatach ognistoczerwonych, krzew dorasta do 1,2m wysokości i tyle samo szerokości.
- Pigwowiec Salmon Horizon - o kwiatach łososiowo-różowych, krzew dorasta do 1 m wysokości i 1,5m szerokości, mocno płożący.
- Pigwowiec Texas Scarlet - o kwiatach intensywnie czerwonych, krzew dorasta do 0,5 - 1m wysokości.
- Pigwowiec Jet Trail - o kwiatach białych, krzew dorasta do 0,5 - 1m, mocno rozłożysty o częściowo pokładających się pędach.
- Pigwowiec Orange Trail - o kwiatach czerwonych, krzew dorasta do 1m wysokości i dużo większej szerokości, mocno rozłożysty i płożący.
- Pigwowiec Pink Trail - o kwiatach różowych, krzew dorasta do 1m wysokości i tyle samo szerokości.
- Pigwowiec japoński Red Joy - tworzy niższy krzew w stosunku do gatunku (50-80cm) o lekko poskręcanych, błyszczących drobnych liściach. Ma piękne pełne lub półpełne, czerwone kwiaty zebrane po kilka sztuk. Polecany jest szczególnie do uprawy w przydomowych ogrodach, parkach i zieleniach miejskich jako roślina okrywowa na skarpy lub niskie, niecięte żywopłoty. Ładnie się prezentuje również jako soliter lub w grupach po kilka sztuk. Chętnie sadzony w ogrodach naturalistycznych.
