Miskant olbrzymi Meidl

Opis – Miskant olbrzymi Meidl

Miskant olbrzymi Meidl (Miscanthus giganteus) jest jedną z najwyższych odmian wśród miskantów. Meidl jako jedyny miskant olbrzym w polskim klimacie zakwita co roku. Pochodzi z Niemiec. Jest dość młodą odmianą, gdyż do handlu miskant ten został wprowadzony dopiero w 2011 r. Jest to roślina bardzo popularna i często gości w polskich ogrodach.

Charakterystyka Miskanta olbrzymiego Meidl

Miskant Meidl jest bardzo wysoką trawą ozdobną dorastającą do 300 – 400 cm wysokości. Tworzy duże, wyprostowane kępy o luźnym pokroju. Charakterystyczną cechą tej odmiany są efektowne liście. Długie, szerokie, ciemnozielone, z mocno przewieszającymi się końcówkami liście mają wyraźny biały pas wzdłuż środkowej części blaszki. Jesienią liście przebarwiają się w odcienie żółci i beżu. Wytwarza grube, sztywne pędy w kolorze fioletowym, które przepięknie kontrastują z ciemnozielonymi liśćmi. Odmiana ta kwitnie od września do października. Kwiatostany są duże i bardzo okazałe. Początkowo mają barwę różowo-bordową, później przybierają odcienie srebrzysto-beżowe. Atrakcyjne, jedwabiste wiech dodają roślinie zwiewności, delikatności i niepowtarzalnego wdzięku przez całą zimę.

Zastosowanie Miskanta olbrzymiego Meidl

Miskant olbrzymi Meidl dobrze rośnie na stanowisku słonecznym lub delikatnie zacienionym. Lubi gleby żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne. Nie lubi stagnujacej wody ani przesuszenia. Ze względu na swoją spektakularność idealnie nadaje się do sadzenia jako soliter. Nadaje się również do nasadzeń grupowych, na szpalery, żywopłoty, jako tło dla mniejszych pokrojem roślin, do zasłaniania brzydkich miejsc, murów, płotów.  Idealnie komponuje się w połączeniu z innymi trawami czy wieloletnimi bylinami. Pięknie wygląda przy oczkach wodnych, gdzie w lustrze wody ukazują się jedwabiste pióropusze. Pasuje do parków, ogrodów domowych, nasadzeń naturalistycznych i nowoczesnych. Nadaje się do suchych kompozycji bukietowych.

Pielęgnacja Miskanta olbrzymiego Meidl

Meidl powinien być sadzony do gruntu najlepiej wiosną lub jesienią z zachowaniem odpowiednio dużej rozstawy ok 150 cm. Młode byliny, szczególnie w pierwszym roku po wsadzeniu, należy zabezpieczyć na zimę. Starsze są mrozoodporne. Dla zachowania estetycznego wyglądu można na zimę związać w chochoła lub zapleść w warkocz wszystkie źdźbła. W czasie długotrwałych susz zaleca się nawadnianie. Na wiosnę należy ściąć wszystkie zeszłoroczne pędy.