Miskant olbrzymi

Opis – Miskant olbrzymi

Miskant olbrzymi (Miscanthus giganteus) należy do traw silnie rosnących i bardzo wysokich. Powstał ze skrzyżowania miskanta chińskiego z miskantem cukrowym. Uwodzi swoimi pokaźnymi rozmiarami i niezwykle efektownym wyglądem.

Charakterystyka Miskanta olbrzymiego

Miskant olbrzymi jest bardzo wysoką byliną dorastającą do 250 – 350 cm wysokości. Tworzy duże, gęste kępy, lekko przewieszające się od góry. Wytwarza sztywne, dość grube pędy. Dobrze znosi zanieczyszczenia środowiska i wytwarza dużo tlenu. Charakterystyczną cechą tej odmiany są efektowne liście. Długie (do 100 cm),dość szerokie (2 – 2,5 cm), ciemnozielone, z przewieszającymi się końcówkami liście mają biały pasek biegnący wzdłuż środkowej części blaszki. Jesienią liście przebarwiają się w odcienie słomkowe i utrzymują się aż do wiosny. Kwiatostany pojawiają się we wrześniu, ale tylko po długim, ciepłym i słonecznym lecie. Początkowo różowe, później przebarwiają się w odcienie srebra. W Polsce uważany jest za gatunek ozdobny z liścia, gdyż zakwita rzadko.

Zastosowanie Miskanta olbrzymiego

Miskant olbrzymi dobrze czuje się i wzrasta na stanowisku słonecznym lub delikatnie zacienionym. Warto sadzić w miejscach ciepłych i słonecznych, aby zwiększyć mu szansę na kwitnienie. Urośnie praktycznie na każdym rodzaju gleby, jednak najlepszy wzrost będzie miał na glebach żyznych i przepuszczalnych. Jest odporny na suszę, choroby i szkodniki. Ze względu na swoją spektakularność idealnie nadaje się do sadzenia jako soliter. Nadaje się również do nasadzeń grupowych, na szpalery,  jako tło dla mniejszych pokrojem roślin, do zasłaniania brzydkich płotów, ogrodzeń. Ze względu na fakt, iż liście utrzymują się aż do wiosny, idealnie nadaje się na żywopłoty. Ładnie komponuje się w połączeniu z innymi trawami czy bylinami np. jeżówkami. Pasuje do parków, ogrodów domowych, ogrodów wodnych, nasadzeń naturalistycznych i nowoczesnych aranżacji.

Pielęgnacja Miskanta olbrzymiego

Miskant olbrzymi powinien być sadzony do gruntu w rozstawie 100 – 120 cm, najlepiej wiosną lub pod koniec lata. Należy pamiętać, aby młode byliny, szczególnie w pierwszych dwóch latach po wsadzeniu, osłaniać na zimę. Starsze, dostatecznie rozrośnięte rośliny są w pełni mrozoodporne. Można na zimę związać w chochoła lub zapleść w warkocz wszystkie źdźbła. W czasie długotrwałych susz zaleca się nawadnianie. Na wiosnę nad ziemią należy ściąć wszystkie zeszłoroczne pędy.