Brzoskwinia Inka

Opis

Brzoskwinia Inka – specyfikacja

Podkładka:	siewka brz. mandżurskiej
dojrzałość zbiorcza:	koniec sierpnia
barwa kwiatów	różowe
pora kwitnienia	kwiecień
wielkość owocu:	100-160g Duża
kształt owocu:	owalny
barwa owocu:	żółty czerwony
miąższ:	soczysty kwaskowaty odchodzi od pestki
mrozoodporność:	wysoka
pochodzenie:	Polska
zapylacze:	samopylna

Brzoskwinia Inka – charakterystyka odmiany

Brzoskwinia Inka została wyhodowana w 1972 roku w Polsce w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Do rejestru została wpisana w 1994 roku. Brzoskwinia Inka jest uprawiana z przeznaczeniem na owoce deserowe jak też może być wykorzystywana w przetwórstwie, ponieważ jest bardzo dochodowa.

Drzewo

Drzewo brzoskwini Inka rośnie dość silnie. Koronę tworzy kulistą. Jest ona zwykle dość regularna, bo pędy wyrastają pod szerokimi kątami. Pędy są średniej grubości. Kwiaty są duże lub bardzo duże, barwy różowej. Odmiana kwitnie w środkowym okresie kwitnienia brzoskwiń. Brzoskwinia Inka owocuje regularnie i obficie. Wskazane jest ręczne przerzedzanie zawiązków. Ma to wpływ na owocowanie i jakość owoców.

Owoce

Brzoskwinia Inka posiada duże owoce o masie 90-160 g i owalne. Jeśli się przerzedza zawiązki owoce mogą być jeszcze większe. Skórka jest ciemnożółta, średnio omszona. Rumieniec jest czerwony, plamisty i kropkowany. Pokrywa do połowy powierzchni owocu. Miąższ jest żółto-kremowy, trochę zabarwiony przy pestce, bardzo soczysty, słodki, aromatyczny, średnio zwięzły, kwaskowaty. Brzoskwinia Inka posiada miąższ dobrze odchodzący od pestki. Pestka jest duża i wydłużona. Owoce są deserowe można je wiec spożywać na surowo. Nadają się też na przetwory-kompoty, dżemy, soki. Owoce można dodawać do ciast i deserów. Z  pestek Inki produkuje się olejki do masażu.

Zbiór i przechowywanie

Brzoskwinia Inka dojrzałość zbiorczą osiąga pod koniec sierpnia. Czasem później jeśli pogoda jest niesprzyjająca lub drzewo roście na niezbyt odpowiednim stanowisku. Dojrzałość do zbioru można poznać po tym, że ogonek owocu słabo trzyma się gałęzi. Owoce Inki są dość podatne na uszkodzenia. Przechowywać je można w niskiej temperaturze do około 3 tygodni.

Odporność

Drzewo odmiany Inka jak na brzoskwinie wykazuje dużą odporność na przemarzanie i po przemarznięciu dość dobrze się regeneruje. Pąki kwiatowe są średnio odporne na przymrozki wiosenne.

Zapylanie

Brzoskwinia Inka jest samopłodna i nie wymaga zapylaczy w postaci innych odmian Brzoskwiń.

Sadzenie

Inka preferuje stanowiska ciepłe i słoneczne. Gleba powinna być głęboka i żyzna np. piaszczysto-gliniasta, gliniasta lub próchnicza. Stanowisko trzeba przygotować bardzo starannie. Trzeba je odchwaścić mechanicznie lub za pomocą herbicydów. Szczególnie szkodliwe są chwasty stałe. Po odchwaszczeniu miejsce trzeba przekopać i jeśli gleba jest niezbyt odpowiednia trzeba ją dostosować. Można słabą glebę wymieszać z lepszą lub wymienić ją w całości. Brzoskwinię sadzić można od wiosny do końca października. Roślinę z gołymi korzeniami, kopaną ze szkółki sadzi się wiosną lub jesienią. Roślinę kupioną w doniczce można sadzić także latem. Dołek musi być obszerny, bo korzenie nie mogą być zawinięte. Wykopaną ziemie trzeba zmieszać z nawozem organicznym lub mineralnym. Miejsce szczepienia musi znajdować się nad ziemią. Po zasypaniu dołka drzewko trzeba podlać. Jeśli drzewko owocowe było sadzone wiosną lub latem częste podlewanie może być konieczne. Warto więc wokół pnia zrobić misę, która ułatwi podlewanie, bo zapobiega rozlewaniu się wody na boki.

Cięcie

Brzoskwinia Inka, dobrze gdy jest regularnie cięta przez całe życie. Na początku tnie się w celu uformowania korony. Później tnie się w celu odmłodzenia, prześwietlenia i usunięcia chorych, suchych i źle rosnących pędów. Inka owocuje na pędach jednorocznych i z tego powodu wszystkie pędy owocujące w poprzednim roku należy usunąć. Pierwsze ciecie wykonuje się wiosną. Brzoskwinie przycinamy po posadzeniu radykalnie! Czyli prawie całkowicie usuwamy wszystkie pędy, zostawiając zaledwie kilka cm od przewodnika. Przewodnik z kolei ucinamy na wysokości 120-140cm.  Cięcie jest niezbędne i pomaga zapobiec dysproporcji pomiędzy górą drzewka, a korzeniami, które skrócone podczas wykopywania muszą wykarmić część nadziemną. Sprzyja to zatem przyjęciu się drzewka. W kolejnych latach formuje się koronę. Może to być np. korona w kształcie stożka. W tym celu wycina się pędy, które stanowią zagrożenie dla przewodnika. Pozostałe przygina się. Oprócz stożkowej koronę brzoskwini można prowadzić na kilka innych sposobów. Może to być forma prawie naturalna, krzaczasta, wrzecionowa, osiowa, wachlarzowa itd. W uprawach amatorskich najczęściej spotykana jest korona prawie naturalna. Nie wymaga ona dużego nakładu pracy. W tym przypadku przewodnik często zanika. Każdorazowo po zabiegu cięcia rany należy posmarować maścią ogrodniczą.

Przeczytaj także na blogu:

• Jak chronić drzewa owocowe i krzewy przed ptakami?
• Bielenie pni drzew owocowych i krzewów
• Jak zabezpieczyć drzewka owocowe na zimę?
• Przycinanie drzew owocowych – jak i kiedy?
• Przygotowanie gleby pod sad
• Sadzenie drzew owocowych krok po kroku.
• Dlaczego sprzedaż wysyłkowa drzewek i krzewów owocowych po 10 października?