W żadnym przydomowym ogrodzie nie powinno zabraknąć krzewów owocowych, które nie tylko cieszą oko pięknym wyglądem, ale również dostarczają pysznych, a nade wszystko zdrowych owoców. Ostatnimi czasy coraz więcej ogrodników decyduje się na uprawę porzeczkoagrestu. Roślina ta, jak sama nazwa sugeruje, jest krzyżówką agrestu i porzeczki czarnej. Charakteryzuje się intensywnym wzrostem oraz nie wymaga specjalnego traktowania. Czy warto mieć porzeczkoagrest na swojej działce? Odpowiadamy!
Czym jest porzeczkoagrest?
Porzeczkoagrest to krzew owocowy, powstały naturalnie w wyniku skrzyżowania porzeczki czarnej i agrestu. Przybiera formę krzaczastą bądź pienną. Nadaje się do sadzenia niemal w każdym ogrodzie. Porzeczkoagrest nie ma specjalnych wymagań, dzięki czemu z jego uprawą poradzi sobie nawet początkujący ogrodnik. Roślina dorasta do 1,5 – 2 metrów wysokości. Wydaje grube, bezkolcowe pędy. Kwitnie w kwietniu, rodząc żółte, drobne kwiaty.
Plony wydaje w lipcu i sierpniu. Owoce porzeczkoagrestu są owalne i duże (nawet dwukrotnie większe od owoców czarnej porzeczki). Mają ciemną skórkę. Wyróżniają się wspaniałym wyglądem, ale również wyśmienitym smakiem. Posiadają liczne właściwości zdrowotne. Smaczne owoce porzeczkoagrestu nadają się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i na konfitury, dżemy, soki, wina i inne przetwory.
Dlaczego warto mieć porzeczkoagrest w swoim ogrodzie?
Uprawa porzeczkoagrestu niesie za sobą wiele korzyści. Przede wszystkim krzew ten rodzi bardzo wartościowe owoce. Zawierają duże ilości witaminy C i A, które wspierają funkcjonowanie układu odpornościowego, a także neutralizują wolne rodniki. Małe, ciemnofioletowe kuleczki obfitują także w sole mineralne, kwasy organiczne, antocyjany oraz pektyny, mające niebagatelny wpływ na zdrowie naszego organizmu. Okazują się być niezwykle skuteczne w leczeniu dolegliwości trawiennych, a także pozytywnie wpływają na wydzielanie żółci. Ponadto łagodzą objawy przeziębienia, tj. ból i drapanie w gardle oraz kaszel. Owoce porzeczkoagrestu pomagają w leczeniu dny moczanowej. Bardzo często stosuje się je również w leczeniu reumatyzmu.
Oprócz wyjątkowych właściwości zdrowotnych, porzeczkoagrest pięknie zdobi przydomowy ogród. W okresie kwitnienia wytwarza drobne, żółte kwiaty, wydzielając przy tym charakterystyczny zapach. Ciemnofioletowe, rosnące w gronach owoce efektownie zdobią krzew. Niekwestionowaną zaletą porzeczkoagrestu są bezkolcowe pędy, które zdecydowanie ułatwiają zbiory owoców.
Porzeczkoagrest – wymagania
Porzeczkoagrest nie ma specjalnych wymagań uprawowych. Dobrze rośnie w ziemi umiarkowanie wilgotnej, próchniczej i żyznej. Natomiast nie lubi gleb podmokłych i kwaśnych. Porzeczkoagrest najlepiej posadzić na stanowisku słonecznym, gdyż wtedy najobficiej plonuje. Dobrze radzi sobie również w półcieniu, jednak owoce są nieco skromniejsze i dłużej dojrzewają. Warto wybrać miejsce zaciszne, osłonięte od silnego wiatru. Dzięki temu zapewnimy krzewowi optymalne warunki do wzrostu.
Pozostaje jeszcze kwestia, kiedy sadzić porzeczkoagrest. Podobnie, jak w przypadku innych krzewów owocowych, można to zrobić wiosną lub jesienią. Tuż po posadzeniu należy przyciąć roślinę – najlepiej nad drugim bądź trzecim oczkiem. Sprawi to, że roślina bardzo ładnie się rozkrzewi, a na pędach jednorocznych pojawią się zalążki owoców. W czasie długotrwałych susz młodą sadzonkę trzeba regularnie podlewać. Rozstaw pomiędzy roślinami powinien wynosić 1,2 – 1,5 m.
Porzeczkoagrest krzaczasty w doniczce
Porzeczkoagrest NA PNIU
Jak uprawiać porzeczkoagrest?
Porzeczkoagrest nie sprawia najmniejszych kłopotów w uprawie. Krzew ten jest wysoce mrozoodporny, a także niepodatny na choroby. Doskonale odnajduje się w przydomowych ogrodach. Aby roślina miała szansę dobrze się przyjąć, warto przygotować odpowiednie dla niej podłoże. W tym przypadku najlepiej sprawdzi się wysoki torf. Stosuje się go do rozluźnienia gleby ciężkiej, gliniastej oraz użyźnienia ziemi piaszczystej. W innym wypadku możemy zdecydować się na zakup gotowego podłoża, stworzonego pod uprawę porzeczkoagrestu.
Jak wcześniej wspomniano, porzeczkoagrest dorasta do wysokości 1,5 – 2 metrów. Przy tym mocno się rozkrzewia. Z tego względu należy zapewnić roślinie odpowiednią ilość przestrzeni, dzięki czemu będzie mogła swobodnie rosnąć. Porzeczkoagrest jest odmianą samopylną. Nie wymaga więc zapylacza. Może spokojnie sadzić go pojedynczo. Z jednego krzewu można uzyskać blisko 6 kilogramów owoców – oczywiście pod warunkiem, że odpowiednio o niego zadbamy. Tyle w zupełności wystarczy, by przygotować pyszne przetwory na chłodne miesiące.
Pielęgnacja porzeczkoagrestu
Jedynym, a zarazem najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym, stosowanym w uprawie porzeczkoagrestu jest niewątpliwie przycinanie. Jak zdążyliśmy się już dowiedzieć, pierwsze cięcie należy wykonać tuż po umieszczeniu młodej sadzonki w gruncie. Następne przycinanie przeprowadzamy dopiero po upływie 3-4 lat. Wówczas pozbywamy się pędów uszkodzonych, przemarzniętych, spróchniałych i połamanych. Zwróćmy uwagę, by w szczególności usuwać najstarsze pędy, bowiem po 4 sezonie raczej już nie są w stanie wydać owoców. Jeśli chcemy uprawiać porzeczkoagrest w formie piennej, konieczne będzie coroczne przycinanie. Dzięki temu roślina nie będzie się rozkrzewiać.
W celu zapewnienia roślinie odpowiednich warunków do wzrostu warto zastosować wysokiej jakości nawozy. Zawierają one szereg cennych składników odżywczych, które są łatwo przyswajalne przez krzew. Równie dobrze można wykorzystać naturalny kompost.
Podsumowanie
Porzeczkoagrest to krzew owocowy, który bez cienia wątpliwości warto mieć w przydomowym ogrodzie. Ta międzygatunkowa mieszanka nie tylko zachwyca wyglądem, ale również wydaje niesamowicie zdrowe i pyszne owoce. Są duże, ciemnofioletowe, pokryte nielicznymi włoskami. Owoce nadają się do bezpośredniego spożycia, jak i na wszelkiego rodzaju przetwory. Odznaczają się soczystym smakiem agrestu oraz aromatem czarnej porzeczki. Porzeczkoagrest ma specjalnych wymagań uprawowych. Podobnie, jak wiele innych roślin preferuje stanowiska słoneczne, zaciszne. By cieszyć się obfitością owoców, warto go regularnie przycinać.